Je laat ze echt niet in de steek Zo een of twee keer in de week Ga je geregeld naar ze toe De laatste tijd wat minder vaak Maar dat is een normale zaak Het is per slot een heel gedoe Je hebt je werk en je gezin Je ouders zien dat zelf wel in Ze zijn de laatsten om te klagen En ze zijn kinderlijk verrukt Als het je eind'lijk weer eens lukt Zo een keer in de veertien dagen
Dan zit je bij ze in je stoel Met dat vervloekte schuldgevoel Omdat de strijd is uitgestreden En zij de nederlaag hebben geleden
Nadat er eerst, naar het behoort Naar de gezondheid enzovoort Omstandig is geinformeerd Komt er meer gloed in het gesprek Aan stof natuurlijk geen gebrek Er is weer heel wat gepasseerd Ze waren naar een huw'lijksfeest Was jij er ook maar bij geweest Het was een dagje om te stelen De bruid in 't lang, en prachtig weer En ze vertellen nog veel meer Wat je niet ene moer kan schelen
Maar je hebt tact, dat scheelt een boel En bovendien dat schuldgevoel Omdat de strijd is uitgestreden En zij de nederlaag hebben geleden
Jouw aandacht is gesimuleerd Maar zij zijn echt geint'resseerd In hoe je zo je leven vult En je bericht ze mondjesmaat Over hetgeen je doet en laat Het vergt wel veel van je geduld Precies zoals-ie vroeger dee Slurpt pa luidruchtig van zijn thee Een tic die hem is ingeschapen Maar ach, de opgewonden griet Die zich zo vrees'lijk daaraan stiet Die is nu zacht en kalm ontslapen
Je geeft ze nooit meer een groot smoel Want je hebt nu dat schuldgevoel Omdat de strijd is uitgestreden En zij de nederlaag hebben geleden
Je kijkt die vreemde mensen aan Ze hebben heus hun best gedaan Ze deden, wat je noemt, hun plicht En straks verteren ze tot stof Mijn God, wat is het leven tof Wat is het enig ingericht Want zelf bedoel je het ook goed Je toon is nu zo honingzoet Dat het niet langer valt te dragen En 't afscheid komt al taam'lijk gauw Eigenlijk vlugger dan je wou 't Zit er weer op voor veertien dagen
Dan is er, zonder zin of doel Weer dat schuldgevoel Omdat de strijd is uitgestreden En zij de nederlaag hebben geleden