Mijn man zingt een oud liefdesliedje In de schemering na het diner Mijn vriendin leunt tegen de vleugel En zingt zachtjes met hem mee En ik zit in een hoekje gedoken Mijn hart is zo zwaar van verdriet Hun stemmen klinken zo aardig saam 't Is al een heel oud liedje Veel lange jaren geleden Toen heb ik dat nog eens gehoord Toen heeft het mijn hart gestolen En m'n meisjesrust verstoord Hij was ook zo knap en innemend Hij zong, 't was op een soiree Ik leunde tegen de vleugel aan En zong zachtjes met hem mee Toen kruisten zijn blikken de mijne En hij zag me zo smekend aan Dat ik werelden van zaligheid Voor me open voelde gaan En al wat een vrouw heeft te geven Dat gaf ik aan hem maar alleen Maar sedert die avond vervlogen er Zo heel vele jaren heen En ik heb in die jaren ervaren Dat de liefde gaat snel voorbij Waarom zingt hij het liedje nu Dat hij eenmaal zong voor mij Wat zit je daar, er wordt gesproken Mijn vriendin lachte luid, te luid Het licht vlamt op en de schemer is heen En het liedje is uit, is uit